τροχιακός

-ή, -ό, Ν

1. φυσ.-χημ. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην τροχιά

2. το ουδ. ως, ουσ.) το τροχιακό

φυσ.-χημ. μαθηματική έκφραση, η οποία αναφέρεται και ως κυματοσυνάρτηση και που περιγράφει τη διάταξη στον χώρο ενός συστήματος μέχρι το πολύ δύο ηλεκτρονίων τα οποία βρίσκονται υπό την επίδραση ενός ατομικού πυρήνα ή ενός συστήματος πυρήνων (α. «ατομικό τροχιακό» — τροχιακό κατά το οποίο τα ηλεκτρόνια βρίσκονται υπό την επίδραση ενός πυρήνα ατόμου

β. «μοριακό τροχιακό» — τροχιακό κατά το οποίο τα ηλεκτρόνια βρίσκονται υπό την επίδραση ενός συστήματος πυρήνων, όπως συμβαίνει στην περίπτωση ενός μορίου)

φρ. α) «τροχιακή στροφορμή»

φυσ. η στροφορμή ενός κινούμενου σωματιδίου

β) «τροχιακή ταχύτητα»

(αστρον.-φυσ.) η ελάχιστη ταχύτητα που είναι απαραίτητη για να διατηρηθεί στην τροχιά του ένας φυσικός ή τεχνητός δορυφόρος.